برهمکنش تنش خشکی و سطوح مختلف منابع کودی بر تولید گیاه خرفه (portulaca oleracea)

سیف­اله فلاح 1*، فتانه سلطانی نژاد 2   1-دانشیار گروه زراعت، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شهرکرد 2- دانشجوی سابق کارشناسی ارشد آگرواکولوژی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شهرکرد *نویسنده مسئول: [email protected]   تاریخ دریافت: 15/02/93                                                                                               تاریخ پذیرش: 12/10/93     به ­منظور تعیین برهمکنش تنش خشکی و سطوح مختلف منابع کودی (شیمیایی، دامی و تلفیقی) بر تولید گیاه خرفه، آزمایشی در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه شهرکرد به­صورت کرت­های خرد شده در قالب طرح بلوک­های کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی 1391 اجرا شد. کرت­های اصلی شامل بدون تنش (آبیاری نرمال) و تنش خشکی به­صورت قطع آب یک ماه پس از کاشت به مدت 12 روز و کرت­های فرعی شامل شاهد (عدم مصرف کود)، دو سطح کود اوره (30 و 90 کیلوگرم نیتروژن در هکتار)، دو سطح کود گاوی (30 و 90 کیلوگرم نیتروژن در هکتار)، سه سطح کود تلفیقی (60 کیلوگرم نیتروژن در هکتار به نسبت 2:1،  1:1 و 1:2 از منابع کود اوره و کود گاوی) بودند. نتایج نشان داد که وزن خشک ساقه و اندام­های هوایی چین اول و مجموع دو چین تحت تأثیر تنش خشکی واقع شدند، اما اثر تنش خشکی بر وزن خشک برگ هر دو چین و وزن خشک ساقه چین دوم اثر معنی‎دار نداشت. به­طور کلی، با افزایش میزان کاربرد کود نیتروژن وزن بخش­های گیاه افزایش یافت. در هر چین بیشترین وزن خشک برگ، ساقه و اندام­های هوایی در تیمار 90 کیلوگرم نیتروژن در هکتار از منبع کود گاوی حاصل شد و تیمار 90 کیلوگرم نیتروژن در هکتار از منبع اوره با تیمار تلفیقی60 کیلوگرم نیتروژن در هکتار کود گاوی با اوره (1:1) تفاوت معنی­داری را نشان نداد. بر اساس نتایج این آزمایش می­توان اظهار نمود که استفاده از کود دامی به­صورت جداگانه و تلفیقی با کود شیمیایی از کارایی بیشتری برخوردار است، ولی به­کارگیری سطوح مختلف منابع کودی در تعدیل اثرات محدود کننده تنش خشکی در تولید این گیاه تأثیری ندارد.